Tradycje Barbórkowe oraz kult Św. Kingi wśród górników na Krajowej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego

Wpisanie Barbórki oraz kultu Św. Kingi wśród górników z Bochnia i Wieliczki na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego to jednak dopiero punkt wyjścia do dalszych planów obu kopalń.

- Chcemy wpisać na listę UNESCO z tego powodu, że są to piękne tradycje, które - obawiamy się - z czasem mogą zanikać, a które chcielibyśmy zachować dla przyszłych pokoleń - mówi Zymund Dobrowolski, prezes Kopalni Soli Bochnia.

Chociaż oficjalny kult Kingi w Bochni i Wieliczce zapoczątkowany został w 1670 r., źródła historyczne podają, że górnicy z Bochni już w 1441 roku odbyli pielgrzymkę błagalną do grobu św. Kingi w Starym Sączu. Prosili wówczas swoją patronkę o ocalenie Bochni od pożaru, który wybuchł w kopalni soli.

Znacznie młodszą tradycją jest Barbórka. Datuje się ją na XVIII-XIX wiek. Dla braci górniczej to okazja do podsumowania roku pracy i planów na przyszłość, przyjęcia nowicjuszy do stanu górniczego, a także wspólnej biesiady.

Krajowa lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego jest spisem przejawów żywego dziedzictwa niematerialnego z terenu Polski. Listę prowadzi Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego we współpracy z Narodowym Instytutem Dziedzictwa.

W Polsce rejestr elementów niematerialnego dziedzictwa kulturowego tworzony jest od 2014 r. według zasad przyjętych w związku z Konwencją UNESCO.

Kopalnia Soli Bochnia i jej zabytki materialne zostały wpisane na listę UNESCO w 2013 roku.