Stanisław Domański i Wiesław Komasa z tytułami Honorowego Obywatela Nowego Wiśnicza

Tytuły Honorowego Obywatela Nowego Wiśnicza zostały wręczone po raz pierwszy od 2016 roku. Miało to miejsce podczas uroczystej sesji w wiśnickim ratuszu. Otrzymali je Stanisław Domański i Wiesław Komasa.

Stanisław Domański ma 78 lat. W latach 70. ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną w Warszawie. Przez kilka lat pracował jako nauczyciel muzyki w stołecznych szkołach, po czym w 1975 roku wraz z żoną Marią Serafińską-Domańską przeprowadził się do Nowego Wiśnicza. Małżeństwo postanowiło przywrócić dawną świetność dworku Koryznówka, w którym od 1981 roku prowadzą Muzeum Pamiątek po Janie Matejce.

Przez kilka dekad Stanisław Domański był nauczycielem muzyki w szkołach podstawowych, a także w Liceum Ogólnokształcącym w Bochni, w Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu oraz w Szkole Muzycznej w Bochni, której był wicedyrektorem (1986-1990). Pracował też jako nauczyciel metodyk muzyki w Oddziale Doskonalenia Nauczycieli w Tarnowie (1984-1986).

W roku 1996 jako jeden z inicjatorów przyczynił się do założenia Młodzieżowego Chóru „Canon” przy parafii w Nowym Wiśniczu i był jego pierwszym dyrygentem. Z chórem był związany przez 18 lat.

W 1983 roku wstąpił do Towarzystwa Miłośników Wiśnicza, w latach 1999-2021 pełnił funkcję prezesa tego stowarzyszenia.

Wiesław Komasa ma 74 lata. Urodził się w Nowym Wiśniczu, gdzie ukończył szkołę podstawową, by później uczęszczać do Liceum Ogólnokształcącego w Bochni. Następnie ukończył PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Karierę aktorką rozpoczął debiutem na scenie kaliskiego Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego rolą Albina w "Ślubach panieńskich" Aleksandra Fredry w reż. Macieja Prusa (1971). W 1973 roku, wraz z częścią zespołu i dyrektor kaliskiej sceny Izabellą Cywińską, przeniósł się do Teatru Nowego w Poznaniu i spędził tam piętnaście lat. Na swoim koncie ma role m.in. Stracha w "Balladynie" Juliusza Słowackiego (1979), a także w sztukach Janusza Wiśniewskiego "Panopticum à la Madame Tussaud. Wielkie umieranie, czyli czarna śmierć. Paris 1680" (1982), "Koniec Europy" (1983), "Modlitwa chorego przed nocą" Wiśniewskiego (1987), "Cmentarze" wg Marka Hłaski w reżyserii Cywińskiej (1988).

W 1988 roku został wykładowcą warszawskiej PWST, a w 1995 r. profesorem tej uczelni. W latach 90. grał na różnych warszawskich scenach, w Teatrze Szwedzka 2/4, Dramatycznym, Powszechnym, Studio, a także m.in. w Teatrze Miejskim w Gdyni i Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu. Zagrał kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych u takich reżyserów jak: I. Cywińska, M. Prus, J. Nyczak, J. Wiśniewski, P. Cieplak, J. Jarnuszkiewicz, P. Łazarkiewicz, M. Treliński, M. Łazarkiewicz, F. Bajon, A. Żuławski.

Był również reżyserem w teatrach w Toruniu, Bydgoszczy, Zielonej Górze, Gdyni, Białymstoku, Bielsku-Białej i Paryżu.

Szerszej publiczności znany jest z seriali telewizyjnych m.in. „Egzamin z życia”, „Krew z krwi”, „Ranczo” oraz dubbingowych w filmach „Harry Potter” i „Hobbit”. Jedną z najgłośniejszych filmowych ról aktora był „Lincz” Krzysztofa Łukaszewicza z 2010 roku.

Wiesław Komasa jest autorem poetyckiej książki "Mieć jak rzeka swoje źródło", która jest owocem wieloletnich spotkań ze studentami i przemyśleń związanych z nauczaniem aktorstwa.

Na swoim koncie ma wiele odznaczeń i nagród, m.in. Nagroda Ministerstwa Kultury i Sztuki dla Młodego Twórcy (1977), Brązowy Krzyż Zasługi (1983), Nagroda za spektakl Filozofia po góralsku wg Tischnera w Teatrze Studio

w Warszawie (wspólnie z Ireną Jun) na Ogólnopolskim Festiwalu Komedii "Talia" w Tarnowie (2006), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011).

Przy szpitalu w Bochni powstaje nowy parking